ការចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក នេះហើយជាច្បាប់លោកនៅលើផែនដី។ តើសង្គមមនុស្សអាចដូចជាសង្គមសត្វទេ? ចង់ដឹងអានរឿងខាងក្រោមទាំងអស់គ្នា…
ថ្ងៃមួយមានបុរសម្នាក់បណ្តើរលានិងឆ្កែទៅក្នុងព្រៃ។ ដល់ទីដំណាក់ ម្ចាស់វាឈប់សម្រាកក្រោមឈើមួយដើម ហើយដេកលក់ទៅ។ លាគិតតែស៊ីស្មៅខ្ចីលាស់ល្អនៅទីវាលមួយ។ គ្រានោះ ឆ្កែឃ្លានបាយពេកទើបអង្វរលាថា៖ «អាណិតគ្នាទៅអាសម្លាញ់! ចូរឯងបន្ទាបខ្លួនមក អញនឹងយកបាយក្នុងកញ្ជើបន្តិចស៊ី ដ្បិតអញឃ្លានណាស់។»
លានៅស្ងៀមគ្មានឆ្លើយមួយម៉ាត់សោះ ខ្លាចខាតពេលស៊ីស្មៅ ឆ្កែអង្វរយូរណាស់ ទើបលាឆ្លើយថា៖ «អាសម្លាញ់! អញប្រាប់ឯងឱ្យដឹង ចាំម្ចាស់ក្រោកឡើងពីសម្រាន្តសិន។ ចំណែកអាឯងគង់តែបានស៊ីទេ កុំភ័យឡើយ»។
ក្នុងឱកាសនោះ ទទួលមានចចកចេញពីព្រៃមកដេញខាំលាភ្លាម លាស្រែកហៅឱ្យឆ្កែជួយ។ ឆ្កែមិនកំរើកសោះ វាឈរមើលធ្វើព្រងើយ ហើយស្រែកប្រាប់ទៅលាថា៖ «អាសម្លាញ់! អញប្រាប់អាឯងខំរត់ឱ្យលឿនសិនទៅ ចាំម្ចាស់យើងក្រោកឡើង លោកមិនចេះបង្អែបង្អង់ទេ។ អ៊ីចឹងខំផាយរត់ឱ្យលឿនទៅ បើចចកតាមទាន់ធាក់បំបែកមាត់វាមួយជើងទៅ ព្រោះគេទើបនឹងដាក់ដែកឱ្យថ្មីៗ បើអាសម្លាញ់ជឿតាមអញ ចូរឯងធាក់វាឱ្យដួលលមើល»។
ឆ្កែកំពុងតែនិយាយ ចចកហែកលាស៊ីបាត់ទៅហើយ…។ សុភាសិតខ្មែរ «ការសងសឹក គឺជាកម្លៅ»៕
ស្រាវជ្រាវនិងកែសម្រួលដោយ÷ចៅតាជេត
