ក្រោយថ្ងៃ ១៧ មេសា១៩៧៥ អ្វីៗ នៅក្នុងភូមិចាប់ផ្ដើមប្តូរផ្លាស់ ព្រោះមានប្រជាជនមិនដែលឃើញមុខជាបន្តបន្ទាប់ ទៅរស់នៅលើទួលមួយឆ្ងាយពីភូមិ។ ប្រជាជនក្នុងភូមិម្នាក់ៗ មមាញឹកតែយកខោអាវពណ៌មកជ្រលក់ឲ្យក្លាយជាពណ៌ខ្មៅទាំងអស់តាមបញ្ជារបស់មេភូមិ។ ប្រជាជនខ្លះទៀត … អាន​បន្ថែម រឿង ភ្នែកនៅក្នុងចិត្ត(ត)

កុសល មិននិយាយអ្វីច្រើនជាមួយ អ៊ំជង់ ទេ ក្រៅពីការផ្ដែផ្ដាំប្តីប្រពន្ធទាំងពីរឲ្យជួយមើលថែប្រពន្ធកូន និងប្អូនស្រីឲ្យបានល្អ។ កុសល បន្តនៅក្នុងក្រុងចាំមើលស្ថានភាពកងទ័ពអាវខ្មៅធ្វើអ្វីទៀត ហើយកុសល បាននិយាយទៅកាន់អ្នកទាំងអស់គ្នាមុននឹងចាកចេញថា … អាន​បន្ថែម រឿង ភ្នែកនៅក្នុងចិត្ត(ត)

ព្រឹកព្រលឹមស្រាងៗ កុសល ប្រាប់ប្រពន្ធឱ្យទៅដាស់កូនៗ លុបលាងមុខ។ ថ្ងៃនេះកុសលមិនបានទទួលទានអាហារពេលព្រឹកទេ ព្រោះប្រញាប់ចេញដំណើរ។ ឡានមកដល់ខាងមុខផ្ទះ កល្យាណ និងសោភ័ណ្ឌដើរចូលទៅក្នុងឡានមុន។ តៃកុងឡាន … អាន​បន្ថែម រឿង ភ្នែកនៅក្នុងចិត្ត(ត)

ក្នុងវ័យ ១៥ ឆ្នាំយុវតីម្នាក់ស្លៀកសំលៀកបំពាក់ពណ៌ស ក្រងសក់ទម្លាក់មកលើស្មាខាងមុខបានមើលទៅរូបគំនូរប្រាសាទអង្គរដែលតាំងលើជញ្ជាំងទាំងទឹកមុខអាឡោះអាល័យ។ យុវតី គិតស្រមៃក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងថា ឱប្រាសាទដ៏ល្អឆើតឆាយអើយ អ្នកបានផ្ដល់ក្តីសុខដល់ខ្ញុំ និងគ្រួសារច្រើនឆ្នាំទៅហើយ។ ទោះខ្ញុំមិនបានកើតលើទឹកដីអង្គរពិតមែន … អាន​បន្ថែម រឿង ភ្នែកនៅក្នុងចិត្ត(ត)

សូរសំឡេងឡានបើកលើផ្លូវជាតិដោយល្បឿនយឺតៗ ប៉ុន្តែសន្ធឹកឡានមិនអាចឈ្នះសំឡេងសត្វត្ររៃការកណ្ដឹងដែលកំពុងស្រែកច្រៀងយ៉ាងសប្បាយនៅលើចុងឈឺតាមផ្លូវទេ។ ឡានបានបើកភ្លើងផ្ដល់សញ្ញាទៅក្បែរខាងចិញ្ចឹមផ្លូវដើម្បីចតព្រោះទ្វារកញ្ចក់ឡានផ្នែកខាងក្រោយរបើក។ វាយោបក់មក ធ្វើឲ្យដើមឈើរេរាប្រៀបដូចជាកំពុងរាំទៅតាមរៃច្រៀង។ ឯស្លឹកឈើទុំជ្រុះចាកមែកព្រមទាំងនាំក្លិនផ្ការំដួលបក់មកប៉ះនឹងច្រមុះស្ត្រីម្នាក់ដែលនៅក្នុងឡាន។ សំឡេងឡានមួយផ្សេងទៀតបានមកពីក្រោយ ហើយស៊ីផ្លេឡើង។ រំពេចនោះឡានទាំងពីរក៏ចេញដំណើរលើរុក្ខវិថីខ្វែងខ្វាត់បាត់ស្រមោលទៅ។ មនុស្សម្នាអ៊ូអរសើចសប្បាយឆ្លងកាត់ផ្លូវធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សំឡេងភ្លេងប្រពៃណីខ្មែរបានលាន់ឮចេញពីក្នុងព្រៃ។ … អាន​បន្ថែម រឿង ភ្នែកនៅក្នុងចិត្ត

លុះព្រឹកឡើង ឌឹម ដែលជាប្រធានសហករណ៍ និងជាអ្នករាយការណ៍ទៅថ្នាក់លើ ត្រូវអង្គការបណ្ដើរចេញទៅ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំកាន់តែអស់ចិត្តថាអាចនៅបន្តទៀត។ ថ្ងៃនោះឪពុករបស់ខ្ញុំអង្គុយសំលៀងកាំបិតបណ្ដើរនឹកគិតបណ្ដើរថា ព្រឹកនេះ ឌឹមព្រឹកស្អែកអាចនឹងដល់វេនគាត់ម្ដង។ ឪពុករបស់ខ្ញុំ … អាន​បន្ថែម រឿង ពេលដែលខ្ញុំបើកភ្នែក(តចប់)

ខ្ញុំបើកភ្នែកឡើងសម្លឹងមើលពិភពលោកមួយនេះដូចជាតូចចង្អៀតណាស់។ មនុស្សម្នាទាំងឡាយបានមកប្រមូលផ្ដុំគ្នារស់នៅជាកង ជាពួក តាមលំដាប់លំដោយ រួមមានកុមារ យុវជន និងមនុស្សចាស់។ កង ឬក្រុមនីមួយៗធ្វើការរួម ហូបរួម … អាន​បន្ថែម រឿង ពេលដែលខ្ញុំបើកភ្នែក

ជំងឺបាក់ជ័របាយ÷ រាងកាយរបស់ខ្ញុំស្វិតស្រពោនក្រៀមក្រញ៉ង់ខ្មៅក្រញេះមើលមិនយល់ឡើយ។ រាល់ថ្ងៃខ្ញុំធ្វើការទាំងខ្លួនមានជំងឺដែលបណ្ដាលមកពីការធ្វើការងារធ្ងន់បាក់កម្លាំងនិងទទួលទានអាហារខ្វះជីវជាតិ។ ចាប់តាំងពីខ្ញុំដឹងថាខ្លួនរបស់ខ្ញុំមានជំងឺបាក់ជ័របាយមក ខ្ញុំហាក់មិនមិនសូវសប្បាយចិត្តនិងការងារទាំងនោះឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀតខ្ញុំមិនខ្លាចនិងការគំរាមកំហែងរបស់ប្រធានកងទៀតទេ។ ពួកគេតែងតែប្រើសំដីគំហកខ្លាំងៗដាក់ខ្ញុំ។ មេកងថាខ្ញុំជាមនុស្សធ្វើពុតធ្វើជាឈឺ ម្យ៉ាងទៀតមេកងចេះតែរំអុកដាក់ខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ខ្ញុំជាមនុស្សឈឺសតិអារម្មណ៍ទៅវិញ។ … អាន​បន្ថែម រឿង ផ្តិលកេរជីវិត (តចប់)

ការធ្វើដំណើរមិនអាចឈប់មកផងឡើយ។ យើងត្រូវឆ្លងពីភូមិមួយទៅភូមិមួយទៀតរហូតដល់ស្រុកក្រឡាញ់។ ដំបូងឡើយប្រធានក្រុមចល័តបានប្រាប់ខ្ញុំថាយើងត្រូវជម្លៀសមកភូមិត្រុំ។ ប៉ុន្តែដោយដោយហេតុថារថយន្តមួយជាន់មីនផ្ទុះខូចហើយរថយន្តពីរផ្សេងទៀតត្រូវការដឹកខ្សាច់ឲ្យបានរហ័ស ថែមទាំងត្រូវការកម្លាំងក្មេងៗជួយចូកទម្លាក់ឲ្យបានច្រើនរហ័សដែរនោះ ដូច្នេះហើយទើបបង្ខំឲ្យពួកខ្ញុំបន្តមកដល់ស្រុកក្រឡាញ់ខុសពីគោលដៅចាស់ដើម្បីជាកម្លាំងជួយចូកទម្លាក់ខ្សាច់។ មេឃកាន់តែងងងឹតទៅហើយឡានដឹកខ្សាច់ទើបមកដល់ស្រុកក្រឡាញ់។ ខ្ញុំកាយដីខ្សាច់ទាំងយប់ងងឹតរហូតម៉ោងជិត១០ យប់ទើបអស់ខ្សាច់ពីឡានបានសម្រាក។ ឡានចេញដំណើរត្រឡប់ទៅដឹកខ្សាច់បន្តទៀត … អាន​បន្ថែម រឿង ផ្តិលកេរជីវិត(ត)

ចំពោះមុខនេះ ខ្ញុំក៏ដូចជាបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិដែលកំពុងតែរស់នៅជួបជុំគ្រួសារ ផ្ទះសម្បែងបងប្អូន យ៉ាងសប្បាយរីករាយក៏ប្រែប្រួលយ៉ាងលឿនត្រឹមតែមួយរយៈពេលដ៏ខ្លី ទៅជាមនុស្សគ្មានលំនៅដ្ឋានច្បាស់លាស់ចាកចោលស្រែចម្ការរសាត់អណ្ដែតទាំងយប់អធ្រាតគួរឲ្យអាសូរ។ នេះក៏ព្រោះតែបុព្វហេតុនៃសង្គ្រាមដែលកើតចេញពីការចង់បាននូវអំណាចបំភ្លេចបំផ្លាញតែជាតិឯង គ្មានក្រែងរអែងចិត្តអាណិតដល់ជីវិតរស់នៅរបស់មនុស្សស្លូតត្រង់បន្តិចឡើយ។ រដូវរំហើយអាកាសធាតុនាពេលយប់កាន់តែត្រជាក់ ខ្ញុំរងាញាក់ដូចកូនចាបត្រូវទឹកភ្លៀងអ៊ីចឹង។ ក្លិនស្រូវស្រាលទុំប្រហើរចេញពីក្បែរៗដងផ្លូវមិនដាច់ … អាន​បន្ថែម រឿង ផ្តិលកេរជីវិត(ត)

រាត្រីទុក្ខព្រួយ ÷ ខ្ញុំអង្គុយសម្ងំក្នុងលេណរដ្ឋានដ៏តូចចង្អៀតមួយ ដែលមានឈើគ្រាក់គ្របពីលើគំនរយ៉ាងច្រើនសម្រាប់ទុកជារនាំងការពារគ្រាប់។ លេណដ្ឋានរបស់ខ្ញុំនៅសល់តែប្រឡោះតូចមួយនៅចំហៀងខាងមុខសម្រាប់ធ្វើជាផ្លូវលូនចេញចូលក្នុងគ្រាមានអាសន្ន។ លេណដ្ឋាននោះមានរាងជាអក្សរអែល។ នៅខាងក្នុងលេណដ្ឋានងងឹតស្លុបហប់មិនសូវមានខ្យល់ចេញចូលទូលំទូលាយដូចបរិយាកាសនៅខាងក្រៅឡើយ។ តាមកន្លៀតឈើមានសត្វគីង្គក់ជាច្រើនក្បាល។ ក្បែរជើងរបស់ខ្ញុំមានពំនូកដីដែលស្រមោចក្រហមពូនគរដើម្បីយកមកធ្វើជារន្ធទីជម្រកស្នាក់អាស្រ័យ។ មួយផ្នែកទៀតនៅក្នុងលេណដ្ឋាន … អាន​បន្ថែម រឿង ផ្តិលកេរជីវិត

* ជីវិតរស់នៅកងចល័ត÷ ពាក្យថា(កងចល័ត) មានពីរគឺកងចល័តតំបន់និងកងចល័តតាមសហករណ៍។ កងចល័តតំបន់ គឺអង្គការប្រមូលយុវជន យុវនារីរែកដីប្រឡាយនៅតំបន់ណាដែលលំបាកខ្លាំងតាមសមរភូមិក្តៅនៅឆ្ងាយៗដូចជា អាងត្រពាំងថ្ម ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ អាងកំពីងពួយខេត្តបាត់ដំបង។ … អាន​បន្ថែម រឿង នរកលោកិយ៍បីឆ្នាំប្លាយ(តចប់)