កោះគរ ស្ថិតនៅកណ្ដាលទឹកទល់មុខវត្តឈូងលាភទំនប់ទួលក្រសាំង ។ ខ្ញុំភ័យណាស់ រួចអង្គុយយំនៅចាំគេម្នាក់ឯងរហូតដល់ជិល្ងាចមិនឃើញទូកមកយកខ្ញុំទេ។មេសហករណ៍ក៏ប្រាប់ទៅមេកងថាឲ្យយកខ្ញុំទៅកងកុមារវិញ។ ស្របពេលជាមួយនោះម៉ោងបាយក៏មកដល់។ គ្រប់ៗគ្នាដែលដើរកាត់ខ្ញុំលាន់មាត់ថា អ្ហែងសំណាងហើយទូកមិនមកយកកុំអីងាប់បាត់ហើយ។ ក្រោយពីហូបបាយល្ងាចហើយកុមារទាំងអស់ក៏ដើរត្រឡប់ទៅសម្រាកនៅឯរោងវែងវិញ។ ម្នាក់ៗសុទ្ធតែស្គាល់គ្នា … អាន​បន្ថែម រឿង ខោសំពត់សម្លុយ(តចប់)

នៅក្នុងភូមិដំរីឆ្លង ឃុំស្អាងភ្នំស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល ក្រោយថ្ងៃរំដោះ ១៧ មេសាឆ្នាំ ១៩៧៥ លោក គង់សំអឿន និងប្រពន្ធរបស់គាត់ទាំងពីរនាក់ … អាន​បន្ថែម រឿង ខោសំពត់សម្លុយ

នៅពេលដែលយើងច្រូតកាត់ និងរៀបចំស្រូវទុកដាក់ស្រួលហើយ ទើបអង្គការបានឲ្យកុមារត្រឡប់ទៅក្នុងភូមិស្រុកវិញ ប៉ុន្តែមនុស្សចាស់ៗនៅធ្វើការបន្តទៀត។ ក្រោយមកអង្គការបានឲ្យខ្ញុំទៅចាំទួលសម្រាប់បោះតង់។ទួលនោះមានព្រៃត្រែងដុះលិចៗក្បាលជុំវិញ។ ខ្ញុំខ្លាចពោះណាស់។ខ្ញុំសុំអង្គការអត់នៅទួលទេហើយសុំទៅដេញចាបជំនួសវិញ។ នៅពេលដែលខ្ញុំទៅដេញចាបមេឃក្តៅហែង ហើយខ្ញុំខ្ជិលឈរក៏ដោះអាវពីខ្លួន និងដោះកន្សែងពីក្បាលយកទៅធ្វើទីងមោងឲ្យចាបផ្អើល រួចយកដាក់ចំកណ្ដាលវាលស្រែហើយខ្ញុំអង្គុយស្រែកដេញចាបក្នុងម្លប់។ … អាន​បន្ថែម រឿង អត់ដឹងខ្យល់ (តចប់)

ដំបូងអង្គការសួរបងឡុង បងសុខ រួចខ្មៅ និងសាង ហើយបន្ទាប់មកអង្គការបានសួរខ្ញុំថា ក្មួយឯងប្រាប់តាមត្រង់មក តើឪពុកធ្លាប់ធ្វើការអ្វីដែរ? ខ្ញុំបានឆ្លើយតបទៅគាត់វិញថា ឪពុករបស់ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើជាអ្នកដាំបាយ។អង្គការបានសួរបញ្ជាក់ពាក្យសម្ដីដែលខ្ញុំនិយាយថា ឪ … អាន​បន្ថែម រឿង អត់ដឹងខ្យល់ (ត)

ថ្ងៃមួយម៉ែកំពុងតែបោសសម្អាតគ្រាប់បាយដែលជ្រុះរាយរប៉ាត់រប៉ាយពាសពេញឥដ្ឋ។ ទឹកមុខរបស់ម៉ែហាក់មិនសប្បាយចិត្ត ពេលឃើញចៅតូចៗហូបបាយខ្ជះខ្ជាយយ៉ាងដូច្នេះ។ ខ្ញុំបានជូតសម្អាតតុបាយ រួចប្រមូលចានយកទៅលាង។ ម៉ែរបស់ខ្ញុំរអ៊ូតែម្នាក់ឯងថា ” ក្មេងៗសម័យនេះពិតជាមិនដឹងថា តើគ្រាប់បាយមួយគ្រាប់ៗ មានតម្លៃយ៉ាងណានោះទេសម្រាប់អ្នកអត់ឃ្លាន។ … អាន​បន្ថែម រឿង អត់ដឹងខ្យល់

* ជួបគ្រួសារទាំងភាពសោកសៅ: ថ្ងៃគងមាត់ព្រៃទៅហើយ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរទៅផ្ទះយ៉ាងប្រញាប់ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំគ្មានពេលនៅជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានយូរនោះទេ។ ពេលទៅដល់ផ្ទះខ្ញុំឃើញម៉ែ និងពុករបស់ខ្ញុំកំពុងនៅលើផ្ទះ។ ខ្ញុំបានរត់ឡើងទៅឱបម៉ែ ឪពុក … អាន​បន្ថែម រឿង កុមារភាពនៅកងចល័ត(តចប់)

– មិនអីទេប្រសិនបើប្អូនឯងមិនដែលស្គាល់នាងមែននោះ តែត្រូវដឹងថា ប្រសិនបើប្អូនឯងមានទាក់ទងនឹងបទល្មើសនេះសមត្ថកិច្ចមិនលើកលែងទោសឡើយ។ ក្រោយមេបញ្ជាការប៉ូលិសនិយាយដូច្នេះរួច ក៏នាំកូនចៅជិះម៉ូតូ និងរថយន្តដេញតាមរថយន្តសោមា ជាបន្តទៀត។ ករណីនេះធ្វើឲ្យ វិសាល … អាន​បន្ថែម ប្រលោមលោកប្រចាំថ្ងៃសៅរ៍រឿង ព្រានប្រាក់អន្ទាក់ឧកញ៉ា (តពីថ្ងៃសៅរ៍មុន)

ខ្ញុំឈ្មោះ ប្រាក់ ណន កើតនៅភូមិអូរអំបែង ឃុំត្បែង ស្រុកកំពង់ស្វាយខេត្តកំពង់ធំ។ ខ្ញុំគឺជាកូនទីបីក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រី 6 នាក់។ មុនពេលខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាចក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំរស់នៅជួបជុំគ្នាយ៉ាងសប្បាយរីករាយប្រកបដោយសុភមង្គល។ … អាន​បន្ថែម រឿង កុមារភាពនៅកងចល័ត

* ថ្ងៃ ៧ មករាឆ្នាំ ១៩៧៩: ចូលដល់ពាក់កណ្ដាលខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧៨ អ្នកទើបរៀបការត្រូវអង្គការចាត់ឲ្យទៅច្រូតស្រូវនៅឯភូមិ … អាន​បន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (តចប់)

ល្ងាចថ្ងៃមួយ ប្រធានកងបានប្រកាសប្រាប់កងចល័តរបស់ខ្ញុំថា ថ្ងៃស្អែកអង្គការឲ្យទៅចាប់ខ្មាំង។ កងចល័តទាំងអស់ក្នុងស្រុកក្រសាំងដែលមានគ្នាជិតមួយពាន់នាក់ជាមួយប្រជាជនសហការណ៍រាប់រយនាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវបានអង្គការចាត់ឱ្យស្វែងរកខ្មាំងដែលបានរត់គេចពីយោធាតំបន់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៦ មកម៉្លេះ។ យោធាម្នាក់ឈ្មោះ ប៉ែន ផន … អាន​បន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (ត)

ពេលល្ងាចលោកបងគឹម ស៊ននិមន្តត្រឡប់ទៅវត្តវិញ។ ខ្ញុំសង្កេតឃើញពុកម៉ែរបស់ខ្ញុំមានទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនហាក់ដូចជាមានវិបត្តិអ្វីក្នុងចិត្តរបស់ពួកគាត់។ ក្រោយជ័យជម្នះនេះ ការរស់នៅរបស់ប្រជាជនមិនទាន់មានការប្រែប្រួលភ្លាមទេដោយសារអង្គការបញ្ឈប់ការចាយលុយ។តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៩ មក។ដូច្នេះការទិញដូរភាគច្រើនគេយកតម្លៃស្រូវធ្វើជាគោលទៅដូររបស់របរផ្សេងៗ ។ ក្រោយជ័យជម្នះរបស់ខ្មែរក្រហមមក ប្រជាជនតាមទីប្រជុំជននានា។ត្រូវជម្លៀសទៅតាមទីជនបទ។ … អាន​បន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ

យ៉ាងណាចម្ងល់ នៅតែជាចម្ងល់ គ្មានចម្លើយទាល់តែសោះ ធ្វើឱ្យមាណពយើង គិតមិនយល់និងសញ្ជឹងគិតម្ដងហើយម្ដងទៀត តើអ្នកណាលួចថតរូបភាពនេះផ្ញើទៅ ភាវី បានលឿនម៉្លេះ? តើហេតុអ្វីបានជា ភាវី … អាន​បន្ថែម ប្រលោមលោកប្រចាំថ្ងៃសៅរ៍រឿង ព្រានប្រាក់អន្ទាក់ឧកញ៉ា(តពីថ្ងៃសៅរ៍មុន)