អង្គការចោរប្លន់ ឃុំលាច ស្រុកភ្នំក្រវាញ ក្នុងទឹកដីខេត្តពោធិ៍សាត់គឺជាលំនៅឋានចុងក្រោយរបស់ក្រាញ់ និងកូនៗទាំងបីនាក់ដែលបានផ្លាស់មករស់នៅតាមបញ្ជារបស់អង្គការ។ រីឯ ចូក ប្រពន្ធគាត់ និងចនរស់នៅឆ្ងាយពីក្រាញ់រំលងប្រហែលបួនប្រាំផ្ទះ។ រទេះរុញត្រូវគ្រវែងចោលអស់គ្មានសេសសល់ … អាន​បន្ថែម រឿង អង្គការចោរប្លន់(តចប់)

ឃាតករជានរណា? អ្វីៗផ្ទុយខុសស្រឡះពីការសង្ឃឹមទុកថាប្រទេសកម្ពុជានិងទទួលបានសុខសន្តិភាព។ក្រោយពេលផ្លាស់ប្ដូររបបដឹកនាំថ្មី។ ខេត្តស្វាយរៀង កងទ័ពខ្មែរក្រហមបានបង្ខំឲ្យប្រជាជនចុះចេញពីផ្ទះសម្បែងធ្វើដំណើរម្ដងទៅនេះ និងម្ដងទៅនោះដូច កៀងគោក្របីទៅតាមទំនើងចិត្ត។ គ្មានប្រជាជនណាម្នាក់ហ៊ានហាមាត់ប្រឆាំងនឹងកងទ័ពខ្មែរក្រហមឡើយ។ ប្រសិនបើនរណាហ៊ានប្រឆាំងនោះនឹងមានឈ្មោះថាជាខ្មាំងហើយវាសនាចុងក្រោយរបស់ខ្មាំងគឺគេចមិនផុតពីសេចក្តៅស្លាប់ឡើយ។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងក្រាញ់បានប្រមូលយករបស់មានតម្លៃមួយចំនួនទៅតាមខ្លួន … អាន​បន្ថែម រឿង អង្គការចោរប្លន់(ត)

កងទ័ពដែលត្រូវបាញ់សម្លាប់÷ មុន២ថ្ងៃ ពេលដែលកងទ័ពរំដោះខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះលើរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរដឹកនាំដោយលោកសេនាប្រមុខលន់ នល់ នៅកណ្ដាលទីក្រុងភ្នំពេញបានកើតចលាចលហើយមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៃរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរដែលធ្លាប់តែហឺហាចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លួន។ អ្នកខ្លះរត់ចោលតួនាទី ហើយអ្នកខ្លះទៀតរៀបចំបង្វេចរត់ឡើងយន្តហោះចាកចោលមាតុភូមិជាទីស្នេហា។ ក្នុងថ្ងៃដដែលនោះ នៅភូមិទន្លៀង ឃុំរមាំងថ្កោល … អាន​បន្ថែម រឿង អង្គការចោរប្លន់

នៅរង្វះទឹកស្រែជ្រៅមួយកន្លែង ពេលទឹកជិតរីងស្ងួតអស់ ត្រីផ្ទក់មួយក្បាលខំប្រឹងននៀលទៅរកទឹកស្រះដែលមានទឹកច្រើន។ ពេលនោះក៏ជួបសត្វកុកនៅឈរក្បែរស្រែនោះរង់ចាំចាប់ត្រីធ្វើជាចំណី។ ពេលឃើញដូច្នោះ ត្រីផ្ទក់ សួរទៅកុកថា÷ -អ្ហេ! បងកុក ទៅណាមកណា? … អាន​បន្ថែម រឿង និទានខ្លីប្រចាំថ្ងៃអាទិត្យរឿង កុក និងត្រី

សិស្ស÷ ចុះលោកគ្រូឥឡូវយើងបានរួចផុតហើយ។ តើអ្នកដែលបានរំដោះចេញពីថ្ងៃទី៧ មករា តើពួកគាត់រស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ?ឮសំណួរនេះ មនោរា អង្គុយយ៉ាងត្រង់ភ្លឹងសម្លឹងមុខគ្រូដោយយកចិត្តទុកដាក់។ លោកគ្រូ÷ គ្រូមិនអាចពណ៌នាឲ្យប្អូនទាំងអស់គ្នាបានស្ដាប់គ្រប់ជ្រុងជ្រោយឬលម្អិតនោះទេ។លោកគ្រូជឿថាក្នុងចំណោមប្អូនទាំងអស់គ្នា ក៏មានសមាជិកគ្រួសារខ្លះនៅរស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមដែរ។ … អាន​បន្ថែម រឿង ស្រមោលអតីតកាល(តចប់)

បន្ទាប់មកយាយតា និងចៅបន្តអាំងដំឡូងហូបរហូតដល់ម៉ោង ៦ ភ្លឺ ហើយ មនោរា ក៏ក្រោកឡើងទៅងូតទឹករៀបចំខ្លួនទៅរៀនហើយយាយក៏រៀបចំដំឡូងដាក់ថង់ឲ្យ មនោរា យកទៅសាលា។ព្រឹកនេះជាព្រឹកដែល មនោរា … អាន​បន្ថែម រឿង ស្រមោលអតីតកាល(ត)

តា÷ កាលនោះយាយឯងកូនអ្នកមានរស់នៅភ្នំពេញ ឯតាវិញជាកូនអ្នកស្រែកចម្ការរស់នៅស្រុកបាត់ដំបងនេះផ្ទាល់តែម្ដង។ ពេលគ្រួសារយាយឯងមកលេងបងប្អូននៅខេត្តនេះក៏ឃើញតា។ ពួកគេក៏ចាប់ចាប់អារម្មណ៍នឹងតា តែតាមិនពេញចិត្តតទេ ព្រោះពេលនោះតាក៏មានមនុស្សដែលតាស្រលាញ់ហើយ តែក្រុមគ្រួសាររបស់តាពេញចិត្តជាមួយយាយឯង រួចក៏ចេះតែនិយាយហើយ និយាយទៀត … អាន​បន្ថែម រឿង ស្រមោលអតីតកាល (ត)

មនោរាល គឺជាកុមារីម្នាក់ដែលមានសម្បុរខ្មៅស្រអែម សក់ពណ៌ខ្មៅស្រឡូន និងមានមាឌតូចល្អិត។ មនោរា ជាក្មេងស្រីចូលចិត្តអានសៀវភៅហើយភាគច្រើនសៀវភៅដែល មនោរា ចូលចិត្តអានគឺជាប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្មែរក្រហម។ ទោះបីមនោរា មានអាយុត្រឹមតែ១២ឆ្នាំ … អាន​បន្ថែម រឿងស្រមោលអតីតកាល

ជីវភាពរាល់ថ្ងៃរបស់ប្រជាជនចាស់ និងប្រជាជនថ្មីគ្រប់គ្នាកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅហើយ។ រូបកាយម្នាក់ៗ នៅតែស្បែកដណ្ដប់ឆ្អឹង ស្គមស្គាំងស្លេកស្លាំង គ្មានកម្លាំងកំហែងទេ។ សេចក្តីទុក្ខវេទនា សេចក្តីព្រាត់ប្រាស់កំព្រាគ្រប់រូបភាពបានក្លាយទៅជាទិដ្ឋភាព និងទម្លាប់ដ៏សាមញ្ញនៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់អង្គការ ហើយនៅតែអូសបន្លាយក្នុងស្មារតីរបស់ប្រជាជនទូទាំងប្រទេស។ … អាន​បន្ថែម រឿង វាសនាដូនចាស់ខ្ញុំ(តចប់)

ក្រោយពេលដំរី និងស្រមោចបានសុំរាប់អានគ្នាជាសម្លាញ់រួចមក ថ្ងៃមួយស្រមោចមួយសំបុកធំត្រូវទឹកជន់លិចលង់សំបុកធ្វើឲ្យស្រមោចខ្វះជម្រក និងត្រូវលង់ទឹកបណ្ដាលឲ្យក្លាយជាចំណាយត្រី។ ពេលឃើញដូច្នោះ ដំរីដែលកំពុងរកស៊ីនៅក្បែរនោះ ក៏បោះមែកឈើឱ្យស្រមោចទុំហើយស្រង់យកមកលើគោកដើម្បីសង្គ្រោះជីវិត។ ក្រោយរស់រានមានជីវិត ស្រមោចបានថ្លែងអំណរគុណដល់ដំរីដែលបានជួយយកអាសារដ៏ក្រុមខ្លួនហើយសន្យាថាបើដំរីមានគ្រោះអាសន្នអ្វីមួយ ពួកគេនឹងជួយឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ … អាន​បន្ថែម រឿងនិទានខ្លីប្រចាំថ្ងៃអាទិត្យ÷រឿង ស្រមោចដំរីជួយគ្នាទៅវិញទៅមក

ពូស៊ីម ដែលជាបុរសរាងស្គមនោះបានឆ្លើយតបថា បាទ!សមមិត្តបងន ខ្ញុំទើបតែនឹងសម្រាកមិញទេព្រោះខ្ញុំវិលមុខ។ កងឈ្លប÷ អើ ឆាប់ងើបមកធ្វើការភ្លាមតិចអញប្ដឹងអង្គការថាម៉េចឯងមិនខំធ្វើការទៅ។កុំឈ្លបនិយាយរួចក៏យករំពាត់វ័ធបុរសនោះពីរបីខ្វាប់យ៉ាងណាខ្លាំង។ ទិដ្ឋភាពបែបនេះ បានធ្វើឲ្យបងប្អូនប្រជាកសិករដែលកំពុងតែធ្វើការនៅទីនោះគ្មាននរណាម្នាក់ហ៊ានហារមាត់ស្តីរកគ្នាឡើយ។ ម្នាក់ៗ … អាន​បន្ថែម រឿង វាសនាដូនចាស់ខ្ញុំ(ត)

ជីវិតស្រ្តីមេម៉ាយ ស្ត្រីវ័យប្រហែល ៣៨ ឆ្នាំ មានសម្បុរស្រអែម ច្រមុះខ្ពស់ល្មម សក់ត្រឹមស្មា និងមានរាងស្គមស្គាំង ហាក់ពុំនៅមានកម្លាំងតស៊ូនឹងការងារឡើយ ប៉ុន្តែគាត់ពូកែសម្ដីខ្លាំងណាស់។ … អាន​បន្ថែម រឿង វាសនាដូនចាស់ខ្ញុំ