វាសនា ពោលពាក្យមួយៗសម្លឹងមុខគូស្នេហ៍ដែលកំពុងតែរលីងរលោងទឹកភ្នែក អួលដើមកនិយាយទៅរកប្រុសស្នេហ៍មិនរួចថា ” កត្តាទាំងពីរនេះឯងដែលបងបារម្ភខ្លាំងណាស់ តែបើជាមានឧបសគ្គមករារាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ឱ្យតែយើងស្មោះនឹងគ្នា ស្រឡាញ់គ្នា យើងទាំងពីរនាក់នៅតែសុំផ្សងបានជួបគ្នាទាំងជាតិនេះ និងជាតិក្រោយទៀត … អាន​បន្ថែម រឿង នរកលោកិយ៍បីឆ្មាំប្លាយ

ម៉ាក់យាយ÷ រយៈពេលជាង ៣ ឆ្នាំប្រជាជនគ្រប់គ្នារស់នៅក្នុងសង្គមមួយដែលគ្មានសាសនា គ្មានអ្នកចេះដឹង គ្មានសាមគ្គីភាពនឹងគ្នា គ្មានអនាម័យ ជីវិតមនុស្សមានតម្លៃអន់ជាងជីវិតសត្វទៅទៀត។ យាយពិតជាធ្លាប់មានគំនិតចង់ស្លាប់មិនតិចដងនោះទេក្នុងមួយថ្ងៃៗ ប៉ុន្តែកូនតូចទាំងអស់ត្រូវការយាយ។បើសិនជាយាយទៅបាត់ទៀត … អាន​បន្ថែម រឿង នរកភ្នែកស្រស់(តចប់)

ម៉ាក់យាយ÷ យាយធ្វើការធ្ងន់ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែអង្ករដែលបានផ្ដល់ឲ្យយើងតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ វាមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឲ្យគ្រួសារដែលមានមនុស្សដល់ទៅ ១០ នាក់អាចហូបបានគ្រប់នោះទេ ទើបយាយយកអង្ករខ្លះទៅដាំលាយជាមួយនឹងផ្លែចេកខ្ចីដែលលួចលាក់ទុក។ ទោះជាមិនបានឆ្អែតដូចហូបបាយក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែនៅគ្រាន់ជាងបបររាវដែលមានអង្ករតែពីរបីគ្រាប់ដែរ។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលមុខម៉ាក់យាយដែលភ្នែករបស់គាត់ងងឹតមើលអ្វីមិនឃើញទៀតឡើយ។ … អាន​បន្ថែម រឿង នរកភ្នែកស្រស់(ត)

ថ្ងៃមួយអំឡុងខែកក្កដាឆ្នាំ ២០០៥ ម៉ាក់ ម៉ាក់យាយ និងអ៊ំអ្នកជិតខាងពីរបីនាក់ បាននាំគ្នាអង្គុយនៅមុខទូរទស្សន៍រាងបួនជ្រុងមួយដោយការតាំងចិត្តស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដែលកំពុងតែចាក់ផ្សាយ។ ពេលនោះខ្ញុំមានអាយុត្រឹមតែ ១២ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចដឹងបានថា … អាន​បន្ថែម រឿង នរកភ្នែកស្រស់

សុខ ខេង និងក្មេងៗទាំងអស់ក៏ដូចជាប្រជាជននៅទូទាំងប្រទេសរកគ្រប់ពិធីបន្ថយភាពស្រេកឃ្លាន ព្រោះការហូបតែបបររាវទាំងព្រឹក ទាំងល្ងាច ពិតជាខ្សោយកម្លាំងខ្លាំងណាស់។ នៅពេលដឹកស្បៀងទៅផ្គត់ផ្គង់នៅតាមការដ្ឋាន ឪពុករបស់ សុខ ខេង … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតពិតកុមារា សុខ ខេង (តចប់)

សុខ ខេង កើតនៅឆ្នាំ ១៩៦៥ នៅភូមិសោបក្រោម ឃុំសោប ស្រុកព្រែកប្រសព្វ ខេត្តក្រចេះ ក្នុងត្រកូលគ្រួសារកសិករ។ នៅពេលមានអាយុប្រហែល … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតពិតកុមារា សុខ ខេង

នៅក្នុងសួនច្បារដ៏ធំមួយមានបុប្ផាចម្រុះពណ៌បានរីកស្គុសស្គាយនាពេលព្រឹកព្រលឹមមើលទៅគួរឱ្យគយគន់ក្រៃលែង។ នៅពេលនោះសត្វឃ្មុំ កន្លង់ និងមេអំបៅបានហើរទុំក្រេបលំអងផ្កាយករសជាតិផ្អែមរៀងៗខ្លួន។ សត្វឃ្មុំដែលខ្លួនតូចហើរមកពីឆ្ងាយកំពុងក្រេបបុប្ផាយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ស្រាប់តែមានកន្លង់ហើរមកជិតហើយនិយាយទៅកាន់ឃ្មុំថា បងឃ្មុំឯងខ្លួនតូចទេ ម៉េចក៏ប្រឹងហើរក្រេបលម្អងផ្កាយកទៅទុកក្នុងសំបុកម្ដងហើយម្ដងទៀត? ឬមួយខ្លាចនៅសួននេះអត់មានលម្អងផ្កាខានក្រេប? កុំភ័យពេកវាមិនអស់ទេផ្ការីកចម្រុះពណ៌រាល់តែថ្ងៃយ៉ាងនេះ។ … អាន​បន្ថែម រឿងនិទានខ្លីប្រចាំថ្ងៃអាទិត្យរឿង សត្វឃ្មុំ កន្លង់ និងមេអំបៅ

មេឃមិនទាន់ភ្លឺច្បាស់នៅឡើយទេ តែខ្ញុំរត់ផងដើរផងខ្លាចមិនទាន់ពេលទៅស្ទូង។ សំណាងអាក្រក់ ខ្ញុំបានជួបកងទ័ពប្រហែល ១០ នាក់ដើរឆ្លងតាមផ្លូវជាតិលេខ ៤។ កងទ័ពបានស្រែកសួរខ្ញុំពីផ្លូវម្ខាងទៀតថា មិត្តនារីទៅណាទាំងព្រឹកមានសុំច្បាប់គេ ឬអត់? … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតប្រចាំថ្ងៃក្នុងរបប ប៉ុល ពត(តចប់)

ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានសមាជិក ៩ នាក់។ យើងរស់នៅជួបជុំគ្នានៅក្នុងខ្ទមតូចមួយគ្មានជញ្ជាំង មានត្រឹមតែដំបូលប្រក់ស្បូវ។ យើងយកក្រណាត់បាំងធ្វើជាជញ្ជាំងគ្រាន់ការពារខ្យល់នៅពេលយប់។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ខ្ញុំបានបែកបាក់សាច់ញាតិចំនួន ៤ នាក់ … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតប្រចាំថ្ងៃក្នុងរបប ប៉ុល ពត

នៅដើមខែកុម្ភៈឆ្នាំ ១៩៧៦ ប្រជាជនភូមិតានន ត្រូវអង្គការជម្លៀសបំបែកគ្នា ព្រោះអង្គការបានស៊ើបដឹងថា អ្នកភូមិនេះសុទ្ធតែជាបងប្អូនជាប់ខ្សែលោហិតនឹងគ្នា។ គោលដៅនៃការបំបែករបស់អង្គការនេះគឺដើម្បីងាយស្រួលកាត់ផ្ដាច់មនោសញ្ចេតនា។ នាងហឿន ត្រូវជម្លៀសឲ្យទៅនៅចម្ការជីលួសឆ្ងាយពីឪពុកម្តាយរបស់នាងប្រហែល១០គីឡូម៉ែត្រ។ រំលងបានពីរបីថ្ងៃ … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតបុប្ផាក្នុងស្បៃអន្ធការ (តចប់)

វុទ្ធី ដែលជាបុរសសង្ហាជាងគេក្នុងចំណោមកងទ័ពទាំងប្រាំនាក់ បានក្រឡេកឃើញនាង ហឿន រួចសួរដោយមានចិត្តចាប់អារម្មណ៍ចំពោះនាងហឿនថា ” ចុះសមមិត្តនារីមុខឡើងក្រហមយ៉ាងនេះ ក្តៅដែរឬទេ?” កាលបើបានឮសម្តីផ្អែមន័យស្នេហាបែបនេះនាង ហឿនមុខកាន់តែក្រហមជាងមុន … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតបុប្ផាក្នុងស្បៃអន្ធការ

ក្រោយមក មេកងបានផ្លាស់ការងារខ្ញុំឲ្យទៅខាងផ្នែកនេសាទត្រីជាមួយតាព្រិនវិញ។ យើងនៅនេសាទនៅភូមិស្យាក្រោមដែលមានចម្ងាយរហូតដល់ទៅ ៧ គីឡូម៉ែត្រ។ ខ្ញុំត្រូវរកត្រី និងបន្លែមកដាក់ឲ្យខាងកងសិប្បកម្មដែរ។ខ្ញុំត្រូវដើរចេញទៅនេសាទនៅពេលព្រឹក និងត្រឡប់មកកងសិប្បកម្មវិញនៅពេលល្ងាចជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ថ្ងៃមួយ ញ៉ាងតែជាអ្នកនេសាទជាមួយខ្ញុំឈឺ … អាន​បន្ថែម រឿង ជីវិតទាសករនាភូមិភាគពាយព្យ (តចប់)