ស្បៃអន្ធិកា បានគ្របដណ្ដប់ពេលវេលារំកិលទៅមុខធ្វើឲ្យពេលនេះមានភាពងងឹតបន្តិចម្ដងៗហើយបានជំនួសមកវិញនូវពន្លឺចង្កៀងអគ្គិសនីដែលអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញតាំងលម្អបំភ្លឺនៅសួនច្បារមុខវត្តបទុមវតី យ៉ាងភ្លឺចិញ្ចាច ហាក់ធ្វើឲ្យគូស្នេហ៍មួយគូនេះថតទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍ចុងក្រោយរបស់ពួកគេយ៉ាងច្បាស់។ កំលោះយើងចាប់ផ្ដើមប្រើអារម្មណ៍ផ្តោតនូវមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដាក់គូសង្សារសំណព្វចិត្ត។ មើលចុះស្រមោលអ្នកទាំងពីរបានជះស្លុងៗទៅលើកម្រាលស្មៅសួនដោយកាយវិការស្អិតល្មួតបេះមិនចេញ។ គេឱបគ្នាទៅវិញទៅមកបង្កើតការភ្លើតភ្លើននិងបំពានក្រមប្រពៃណីខ្មែរ ថើបជញ្ជក់លូកស្ទាបគ្រប់កន្លៀតកៀនកោះ ដោយគ្មានការខ្មាសអៀនរូបសំណាកហង្សនៅក្បែរនោះឡើយ។ ទីបំផុតនៅលើផ្ទៃមេឃឯណោះដុំពពកខ្មៅបានរសាត់មកបាំងពន្លឺព្រះចន្ទ … អាន​បន្ថែម រឿង ព្រានប្រាក់អន្ទាក់ឧកញ៉ា (តពីថ្ងៃសៅរ៍មុន)

រហូតដល់ថ្ងៃទី ៤ ខែមករាឆ្នាំ ១៩៧៩ ស្នូរគ្រាប់កាំភ្លើងធំលាន់ឮល្វើយៗកាន់តែញាប់ និងកាន់តែច្បាស់ហើយខិតចូលមកកាន់តែជិតនឹងភូមិរបស់ខ្ញុំ។ ភាពរំជើបរំជួលក្នុងចំណោមប្រជាជនកាន់តែកើនច្រើនឡើងៗ ។ រីឯព័ត៌មានអំពីការឈ្លានពានរបស់វៀតណាមត្រូវបានអង្គការផ្សព្វផ្សាយឲ្យដឹងកាន់តែច្បាស់។ម៉ោងប្រមាណជា១រសៀល រោងបាយទាំងអស់ក្នុងភូមិក្រូចបានទទួលបញ្ជាពីអង្គការភូមិឲ្យរៀបចំស្បៀងអាហារនិងចានឆ្នាំងដាក់លើរទេះគោ … អាន​បន្ថែម រឿង ស្នាមដំបៅ (ភាគបញ្ចប់)

ភាពព្រួយបារម្ភអំពីជោគវាសនាខ្លួនរបស់ប្រជាជនម្នាក់ៗ ស្ថិតនៅក្នុងភាពជ្រួលច្របល់រៀងៗខ្លួន។ស្អែកព្រឹកឡើងខ្ញុំបានក្រោកពីយប់ដើរទៅស្រែស្ទូងស្រូវមុនគេបង្អស់។ ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮសំឡេងអ្នកភ្ជួរដេញក្របីយ៉ាងច្បាស់ពីស្រែស្ទូងមួយក្នុងភូមិក្រូចដែលមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងភូមិកន្សោមអក។ ក្រោយផ្ទៀងស្ដាប់បន្តិចខ្ញុំស្គាល់ថាមានសំឡេងរបស់ពូខ្ញុំម្នាក់ដែរ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តលួចទៅសួរពូខ្ញុំអំពីស្ថានភាពក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំថា តើមានអ្នកណាត្រូវបានអង្គការបញ្ជូនទៅតំបន់ ២៥ ឬត្រូវយកទៅសម្លាប់ដែរឬទេ។ ពូវង បានប្រាប់ខ្ញុំថាក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងអស់មិនអីទេឮដូច្នេះខ្ញុំស្រឡះចិត្តបន្តិចហើយប្រញាប់ប្រញាល់លា … អាន​បន្ថែម រឿង ស្នាមដំបៅ(ត)

បន្តិចក្រោយមកប្រធានភូមិឲ្យឈ្លបភូមិម្នាក់មកសួររក សីហា ព្រោះមិនឃើញវត្តមានសីហាទៅទីស្នាក់ការភូមិតាមការប្រាប់។ ខ្ញុំក៏ដូចជាកងចល័តខ្លះទៀតដែលបានដឹងពីការសម្លាប់មនុស្សកាលពីយប់កន្លងទៅនេះ នឹកក្នុងចិត្តថា ប្រហែលជាសីហាបានដឹងរឿងនេះ ហើយកំពុងគេចខ្លួនទៅទីកន្លែងណាហើយមើលទៅ ព្រោះយើងឃើញសីហាប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទៅបាត់មិនចូលទីស្នាក់ការភូមិយ៉ាងដូច្នេះគួរឱ្យរន្ធត់ចិត្តពន់ពេក។ ព្រឹកឡើងស្រាប់តែឃើញវត្តមាន សីហា … អាន​បន្ថែម រឿង ស្នាមដំបៅ (ត)

ពិតជាអកុសលណាស់ នៅពេលទទួលទានបាយដ៏សែនឆ្ងាញ់ទាំងអស់នេះរួច ស្រាប់តែខ្ញុំចុកពោះហើយក្អួតអស់រលីងមកវិញទាំងបាយនិងទឹកអំពៅ។ នៅពេលដែលម៉ែឃើញដូច្នោះគាត់បានប្រាប់មកខ្ញុំថា គាត់នៅសល់អង្ករមួយកំប៉ុងទៀតនិងដំឡូងឈើមួយមើមឲ្យខ្ញុំដាក់ក្នុងក្រមាត្រឡប់ទៅកងចល័តវិញ ព្រោះដល់ពេលវេលាដែលខ្ញុំត្រូវត្រឡប់ទៅវិញហើយ។ ខ្ញុំកាន់កញ្ចប់អង្ករចេញដើរត្រឡប់ទៅការដ្ឋានវិញទាំងអស់កម្លាំងពីខ្លួន។ខ្ញុំដើរបណ្ដើរខំទំពាដំឡូងឆៅបណ្ដើរ។ ដំឡូងឆៅមួយមើមនេះគឺជាសេចក្តីសង្ឃឹមចុងក្រោយសម្រាប់បំពេញកម្លាំងដល់ខ្ញុំដែលបានបាត់បង់។ មាត់របស់ខ្ញុំទំពាដំឡូង ចំណែកឯភ្នែករំពៃមើលឆ្វេងស្តាំក្រែងជួបឈ្លប … អាន​បន្ថែម រឿង ស្នាមដំបៅ(ត)

រដូវវស្សានាឆ្នាំ ១៩៧៨ បានចូលមកដល់ ខ្ញុំនិងណាវីដែលត្រូវជាគូដណ្ដឹងរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងសមមិត្តយុវជន យុវនារីផ្សេងទៀត សរុបចំនួន ៣៦ នាក់មកពីភូមិក្រូចឃុំកន្សោមអក ស្រុកកំពង់ត្របែកតំបន់ … អាន​បន្ថែម រឿង ស្នាមដំបៅ

(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅទំនៀមទម្លាប់និងពិធីបុណ្យផ្សេងៗរបស់ជនជាតិខ្មែរ) ពាក្យថាពិស្ណុការនេះជាឈ្មោះអ្នកណា? គួរឲ្យពិចារណាស្រាវជ្រាវរក។ តាមដែលធ្លាប់ដឹងនាកន្លងមក ខ្លះថាឈ្មោះព្រះនារាយ៍សឹងបែកចេញមក ពីពាក្យដើមថា បូជាព្រះនារាយ៍ តែមើលទៅក៏ដូចជាមិនមែន ព្រោះមិនប្រាកដក្នុងទីណា។ ព្រះនារាយ៍ជាជាងកសាងផ្ទះសម្បែងជាដើមសោះ … អាន​បន្ថែម ទំនៀមទម្លាប់* ពិធីពលិការព្រះពិស្ណុការជាគ្រូដើមខាងវិជ្ជាជាង

ប្រលោមលោកមនោសញ្ចេតនាបែបសម័យថ្មី * វាចាអ្នកនិពន្ធ សួស្ដីប្រិយមិត្តអ្នកអានជាទីមេត្រី ! ឋិតក្នុងយុគសម័យប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិច(ឌីជីថល)កំពុងរីកចម្រើនដែលបង្កើតបានចេញនូវមាតិការឿងជាច្រើនក្នុងសង្គមបម្រើចក្ខុនិងសោតាបានលឿនឆាប់រហ័សទាន់សម័យដោយមិនបាច់ប្រើអារម្មណ៍ស្រមើស្រមៃតាមការអានឬសរសេរតែងនិពន្ធនោះ ខ្ញុំអ្នកនិពន្ធនៅតែមានសុទិដ្ឋិនិយមលើអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរជានិច្ច។ ខ្ញុំចង់លើកតម្កើងវិស័យប្រលោមលោកដែលមនុស្សជំនាន់មុននិយមអានដើម្បីផ្ដោតមនោសញ្ចេតនាទៅតាមសាច់រឿងនីមួយៗ និងចង់ទុកអនុស្សាវរីយ៍ស្នាដៃនិពន្ធជូនមនុស្សជំនាន់ក្រោយបានអាននិងផ្ដោតអារម្មណ៍តាមសាច់រឿងតាមរយៈអានសំណេរអក្សរសិល្ប៍តែប៉ុណ្ណោះ(មិនទស្សនារូបភាពដូចវីដេអូ)។ ខ្ញុំក៏សូមអភ័យទោសចំពោះមិត្តអ្នកអានដែលបានអានរឿង” … អាន​បន្ថែម ប្រលោមលោកប្រចាំថ្ងៃសៅរ៍÷រឿង ÷ ព្រានប្រាក់ អន្ទាក់ឧកញ៉ា

ម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានប្រែទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន ព្រោះតែមនោសញ្ចេតនារវាងម្ដាយនិងកូនព្រមទាំងក្តីកង្វល់ពីសុខទុក្ខរបស់កូន។ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំបារម្ភពីប្អូនៗណាស់ តែក្តីសង្ឃឹមចុងក្រោយរបស់គាត់គឺក្បែរយាយនៅក្បែររោងបាយនោះហើយ។ យាយជាអ្នកមើលថែក្មេងៗនៅទីនោះ។ស្អែកឡើងម៉ែក្រោកពីសម្រាន្តទាញខោជើងវែងចង្កេះដាក់កៅស៊ូ មួយយកមកស្លៀកឱ្យខ្ញុំ និងអាវដៃវែងមួយដោយប្រាប់ថា ពាក់ឲ្យជិតៗទៅកុំឲ្យក្តៅហើយកុំឲ្យមូសខាំ ពេលប្រធានក្រុមឲ្យធ្វើអ្វីធ្វើហ្នឹងទៅ។ កុំមាត់កអីជាមួយគេណាកូន … អាន​បន្ថែម រឿងពេលដែលម្ដាយឃ្លាតទៅ(តចប់)

ថ្ងៃនោះ ទៅដល់រោងបាយយាយចុងភៅនោះសម្លឹងមកខ្ញុំគ្មានដាក់ភ្នែកទេ។ ចំណែកខ្ញុំឱនមុខចុះមិនហ៊ានសម្លឹងទៅគាត់វិញឡើយ។ ខ្ញុំលើកចានបបរហុតរួចក៏នាំប្អូនម្នីម្នាប្រញាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ យប់នោះប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំក្តៅខ្លួនខ្លាំងណាស់មមើមមាយនិយាយផ្ដេសផ្ដាសទាំងយប់។ ខ្ញុំភ័យជាខ្លាំងក៏រត់ទៅហៅយាយជិតរោងបាយទាំងយប់។ ខ្ញុំមិនដែលមករំខានគាត់ទេតាំងពីឪពុកម្ដាយខ្ញុំចាកចេញទៅ។ ពេលនោះខ្ញុំមិនដឹងធ្វើយ៉ាងណាឡើយ នឹកឃើញតែបណ្ដាំម្ដាយថា បើមានការអីកូនទៅប្រាប់យាយនៅជិតរោងបាយនោះទៅនឹងបានដំណឹងដល់ម៉ែហើយ។ … អាន​បន្ថែម រឿង ពេលដែលម៉ែឃ្លាតទៅ(ត)

ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ហើយប្រាប់ប្អូនៗរបស់ខ្ញុំថា ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅបងដឹងពីរបៀបចាប់ក្តាមហើយ យើងមានរបស់ហូបហើយ អូនឯងលែងអត់ឃ្លានទៀតហើយ។ ខ្ញុំខិតខំនាំប្អូនៗដើររើសដៃជើងក្តាមរួចក៏ពប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំរហូតដល់ម្លប់ឈើមួយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ត្រជាក់ស្រួលណាស់។ខ្យល់បក់ល្វើយៗ នាំមកនូវក្លិនស្រូវប្រហើរជាប់ច្រមុះ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំឃើញ ក្មេងៗទាំងនោះទាញសំឡីចេញពីគូទដែកកេះយកមកដាក់ក្បែរបញ្ឆេះរបស់វា ហើយបង្កាត់ភ្លើងឡើង។ ខ្ញុំឃើញភ្លើងឆេះក៏ប្រញាប់យកក្តាមមកដុត … អាន​បន្ថែម រឿង ពេលដែលម៉ែឃ្លាតទៅ(ត)

មេឃមិនទាន់ភ្លឺផង សំឡេងកញ្ចែបន្លឺឡើងយ៉ាងស្រួចកោះហៅប្រជាជនឲ្យទៅជួបជុំគ្នាដើម្បីចេញដំណើរ។ ម្ដាយឪពុករបស់ខ្ញុំប្រញាប់រៀបចំខ្លួនដើម្បីទៅឲ្យទាន់ប្រជាជនដទៃទៀត។ ខ្ញុំឮឪពុករបស់ខ្ញុំនិយាយថា តោះឯងរួចរាល់ឬនៅ? ម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏ហុចក្រមាឲ្យឪពុករបស់ខ្ញុំទុកគ្រាន់ជូតញើសហើយឆ្លើយតបថា រួចរាល់ហើយ។ ខ្ញុំក្រឡេកទៅខាងក្រៅ ឃើញមនុស្សច្រើនណាស់ដើរសំដៅទៅកន្លែងជួបជុំគ្នា ម្ដាយនិងឪពុករបស់ខ្ញុំ … អាន​បន្ថែម រឿង : ពេលដែលម៉ែឃ្លាតទៅ (ត)