អាមេរិកនិងចិនបានបង្ខំចិត្តចាប់ដៃគ្នាធ្វើឲ្យអន្តរជាតិមើលឃើញថា ពិតជាមានទំនាក់ទំនងល្អប្រសើរ តែតាមការពិតប្រទេសទាំងពីមិនទុកចិត្តគ្នាឡើង ទាំងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចនិងយោធា។ នៅក្នុងកិច្ចសន្ទនាយុទ្ធសាស្រ្ត និងសេដ្ឋកិច្ចប្រចាំឆ្នាំលើកទី៨ រវាងអាមេរិក និងចិនបានចាប់ផ្តើមបើកធ្វើកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែមិថុនា នេះនិងបន្តដល់ថ្ងៃទី៧ ខែមិថុនា នេះក្នុងទីក្រុងប៉េកាំងប្រទេសចិន។
ការប្រើសម្តីទន់ភ្លន់ដាក់គ្នាថ្ងៃនេះបានផ្តើមចេញដំបូងពីភាគីចិនតាមរយៈអន្តរាគមន៍របស់លោកប្រធានាធិបតីចិន ស៊ី ជីនពីង។ លោក ស៊ី ជីនពីង មិនបានលើកឡើងចំៗពីបញ្ហាសមុទ្រចិនខាងត្បូងដែលជាប្រធានរឿង ក្តៅ និងរសើបរវាងប៉េកាំង និងវ៉ាស៊ីតោនទេ តែគ្រាន់បញ្ជាក់ថា មហាតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វិកត្រូវតែជាតំបន់នៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការគឺមិនមែនជាតំបន់នៃការប្រកួតប្រជែងឡើយ។ លោក ស៊ី ជីនពីង បានបន្ថែមថា ចិននិងអាមេរិកត្រូវតែបង្កើនការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក និងពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងគ្នានៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។
ជាចម្លើយតបវិញបែបទន់ភ្លន់ដូចគ្នា លោកប្រមុខការទូតអាមេរិក-ចិន ឃែរី បានអះអាងថា គឺមានតែចិននិងអាមេរិកខ្លួនឯងទេដែលត្រូវធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីពង្រឹងបន្ថែមក្នុងភាពជាដៃគូ ជាជាងក្នុងភាពជាគូប្រជែង។ ដោយចៀសវាងបញ្ឆេះកំហឹងចិនជាថ្មីក្នុងជម្លោះនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង លោក ឃែរី បានត្រឹមអំពាវនាវឲ្យគ្រប់ភាគីដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធផ្ទាល់នឹងជម្លោះត្រូវបន្តស្វែងរកដំណោះស្រាយតាមផ្លូវចរចា។ គួររំលឹកជូនឡើងវិញថា ទោះបីជាអាមេរិកមិនមែនជាភាគីជម្លោះផ្ទាល់ជាមួយចិន ដូចប្រទេសវៀតណាម ឬហ្វីលីពីនក៏ដោយក៏អាមេរិកមិនញញើតនិងដំឡើងសាច់ដុំដាក់ចិនដោយលើកយកហេតុផលទៅពន្យល់ថា ដើម្បីការពារចរាចរណ៍ផ្លូវសមុទ្រក្នុងដែនទឹកអន្តរជាតិសម្រាប់ ប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចក្នុងលោក។
វ៉ាស៊ីនតោនបានចេញមុខអះអាងម្តងជាពីរដងថា តំបន់នៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិផ្តាច់មុខរបស់ប្រទេសណាមួយទេ។ តែបញ្ហានៅត្រង់ថា ចិនមិនបានយល់ឃើញដូចអាមេរិកឯណា និងបានពង្រឹងឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួន ពិសេសឥទ្ធិពលយោធានៅក្នុងតំបន់ព្រមទាំងសាងសង់កោះសិប្បនិម្មិតនៅក្នុងតំបន់ទៀតផង។ ដូច្នេះឃើញថា កាយវិការទន់ភ្លន់រវាងចិន និងអាមេរិកថ្ងៃនេះគ្រាន់តែជាសំបកក្រៅប៉ុណ្ណោះ ព្រោះគេមិនត្រូវភ្លេចនិយាយទេថា ជម្រៅនៃបញ្ហានៅមិនទាន់បានដោះស្រាយ អាមេរិក និងចិននៅបន្តមិនទុកចិត្តគ្នា មើលបណ្តាំគ្នា ហើយពិសេសថែមទៀតនោះ អាមេរិក និងចិននៅបន្តជាគូប្រជែងដណ្តើមឥទ្ធិពលគ្នានៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។
ចិន និងអាមេរិកបង្ខំចិត្តចាប់ដៃគ្នា
អាមេរិក និងចិននៅតែត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកមិនអាចខ្វះបានប្រៀបដូចជាប្តីប្រពន្ធដែលឈ្លោះប្រកែកគ្នា និងប្រើសម្តីវាយប្រហារដាក់គ្នារាល់ថ្ងៃ តែមិនងាយនឹងលែងលះគ្នាទេ។ ជាការពិត ការប្រជែងកម្លាំងគ្នារវាងអាមេរិក និងចិន គឺដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ តែគេមិនត្រូវភ្លេចនិយាយទេថា ក្នុងនាមជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចស្ថិតលំដាប់ទី១ និងទី២ ក្នុងលោក ហើយក្នុងនាមជាប្រទេសសមាជិកអចិន្រ្តៃយ៍ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិដូចគ្នា ចិន និងអាមេរិកត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកដោយមិនអាចខ្វះបានដើម្បីដោះស្រាយសំណុំរឿងអន្តរជាតិសំខាន់ៗជា ច្រើនក្នុងលោក។
នៅក្នុងសំណុំរឿងអន្តរជាតិទាំងអស់នោះមានសំណុំរឿងខ្លះដែលអាមេរិកត្រូវការឲ្យមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការពីចិនច្រើនជាងចិនត្រូវការពីអាមេរិកទៅទៀត។ ជាក់ស្តែងសំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែរកូរ៉េខាងជើង វិបត្តិនយោបាយក្នុងប្រទេសស៊ីរី ឬមួយក៏ជម្លោះរវាងប្រទេសស៊ូដង់ខាងជើង និងខាងត្បូងជាដើម។ ក្រៅពីនោះ ក៏នៅមានសំណុំរឿងបន្ទាន់មួយចំនួនទៀតដែលចិន និងអាមេរិកត្រូវលើកទៅជជែក ដូចយ៉ាងយុទ្ធនាការប្រយុទ្ធប្រឆាំងភេរវនិយម ពិសេសប្រឆាំងអង្គការរដ្ឋអ៊ីស្លាម បញ្ហាអាកាសធាតុពិភពលោក សំណុំរឿងថាមពល ឬមួយបញ្ហាសន្តិសុខផ្នែកព័ត៌មានវិទ្យា។ ទាំងនេះមិនភ្លេចនិយាយទេពីការជួយផ្តល់សន្ទុះកំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងលោកឡើងវិញ។
ដូច្នេះឃើញថា ទោះបីជាទំនាក់ទំនងរវាងចិន និងអាមេរិកនៅបន្តរកំារកូស និងបន្តនិយាយមិនចុះសម្រុងគ្នាលើសំណុំរឿងខ្លះក៏ដោយក៏ប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចក្នុងលោកទំាងពីរនៅតែត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក មិនអាចខ្វះបានទេ៕
ប្រែសម្រួល៖ សាធី
