SCO កាន់តែមានភាពទាក់ទាញមិនត្រឹមតែចំពោះប្រទេសនៃអារ៉ាប់ និងអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងប្រទេសនៅមជ្ឈិមបូព៌ាផងដែរ។ នេះគឺដោយសារតែប្រទេសនានាកាន់តែមិនសប្បាយចិត្តជាមួយនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់ពិភពលោកបច្ចុប្បន្នដែលគ្រប់គ្រងដោយសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជំរុញឱ្យពួកគេទៅជាសម្ព័ន្ធមិត្តជាមួយប្រទេសដូចជារុស្ស៊ី ចិននិងឥណ្ឌា ខណៈពេលដែលទាញយកផលប្រយោជន៍ពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការនេះក្នុងវិស័យសន្តិសុខ និងសេដ្ឋកិច្ច។
តាមការអត្ថាធិប្បាយរបស់សាស្ត្រាចារ្យរង វេជ្ជបណ្ឌិត Ilyas Kemaloglu នៃនាយកដ្ឋានប្រវត្តិសាស្រ្តនៅសាកលវិទ្យាល័យ Marmara ក្នុងទីក្រុងអុីស្តង់ប៊ុល នៅពេលវិភាគពីសារៈសំខាន់នៃអង្គការសហប្រតិបត្តិការសៀងហៃ (SCO) ចំពោះប្រទេសសមាជិករបស់ខ្លួន និងសណ្តាប់ធ្នាប់ពិភពលោកថ្មី និងបញ្ហាប្រឈមមុខ។
យោងតាមលោកបណ្ឌិត Kemaloglu បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមត្រជាក់បានបញ្ចប់ដោយការដួលរលំនៃសហភាពសូវៀតនិងអឺរ៉ុបខាងកើតក្នុងឆ្នាំ 1991 មន្ត្រីរុស្ស៊ីបានចាប់ផ្តើមចោទសួរអំពីឥទ្ធិភាពរបស់អង្គការណាតូ។ សម្រាប់វិមានក្រឹមឡាំង វត្តមានរបស់អូតង់គួរតែត្រូវបញ្ចប់ក្រោយការរំលាយសន្ធិសញ្ញាវ៉ារស្សាវ៉ា។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អង្គការណាតូនៅតែបន្តគោលនយោបាយពង្រីករបស់ខ្លួន ហើយទីក្រុងមូស្គូជឿជាក់ថា គោលនយោបាយនេះគឺសំដៅលើប្រទេសរុស្ស៊ីដោយផ្ទាល់។ ការណ៍ពិតគឺថាការចរចាចូលជាសមាជិករបស់អង្គការណាតូនៃប្រទេសមួយចំនួនបាននិងកំពុងបង្កឱ្យមានភាពតានតឹងក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយរុស្ស៊ី។
ម៉្យាងវិញទៀត ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃសហភាពសូវៀត រុស្ស៊ីបានចាប់ផ្តើមធ្វើសមាហរណកម្មជាមួយប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួនទាំងផ្នែកនយោបាយ យោធា និងសេដ្ឋកិច្ច។
ប្រទេសរុស្ស៊ីបានបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយបណ្តាប្រទេសនៃអតីតសហភាពសូវៀត តាមរយៈការបង្កើតអង្គការមួយចំនួនដូចជា រដ្ឋ Commonwealth of Independent States (CIS ឬ CIS) អង្គការសន្ធិសញ្ញាសន្តិសុខសមូហភាព (CSTO) សហភាពសេដ្ឋកិច្ចអឺរ៉ាស៊ី (EEU)។ .
ក្នុងឆ្នាំ ២០០១ អង្គការសហប្រតិបត្តិការសៀងហៃ (SCO) ដែលមានប្រទេសចិន កាហ្សាក់ស្ថាន កៀហ្ស៊ីស៊ីស្ថាន រុស្ស៊ី តាជីគីស្ថាន និងអ៊ូសបេគីស្ថានក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងផងដែរ ដោយមានគោលបំណងដើមក្នុងការបម្រើជាថ្នូរនឹងអង្គការណាតូ៕ ដោយធីរីណា
រូបថត : AFP
រូបថត : THX
