ផ្លែទៀបបារាំង (Graviola ) មាន សមត្ថភាពកម្ចាត់កោសិកាមហារីកខ្លាំងជាងវិធី សាស្ដ្រព្យាបាលដោយគីមីជាង ១០,០០០ដង ឯណោះ ។ នេះគឺជាព័ត៌មានដ៏ល្អប្រពៃមួយទោះ បីរវាងពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រនៅបន្ដការជជែកវែក ញែកយ៉ាងច្រើនក្ដី ។ យើងទាំងអស់គ្នាប្រហែល ជាងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីជាង ៤០ឆ្នាំ ក្រោយពី ទទួលបានលទ្ធផលស្រាវជ្រាវ ទើបយើងដឹង រឿងនេះ? ចម្លើយគឺ ព្រោះតែផលចំណេញកប់ ក្ដោងដែលបណ្ដាសម្ព័ន្ធក្រុមហ៊ុនធំៗ បានវិនិ យោគស្រាវជ្រាវអាចរកបាន ប្រសិនគេអាច ឪបំប្លែងឱ វាឱ្យទៅជាឱសថវិញនោះ ។

គេដឹងរឿង “អមនុស្សធម៌” មួយរបស់ អ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រមួយក្រុមនៅអាមេរិក បន្ទាប់ពី លទ្ធផលស្រាវជ្រាវពីផ្លែទៀបបារាំងអនុវត្ដដោយ សកលវិទ្យាល័យមួយនាប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង បានធ្វើការចុះផ្សាយជាសាធារណៈលើកាសែត Journal of National Products ។

តាម នោះគឺផលិតផលពីទៀបបារាំងគឺជាឧបករណ៍ព្យាបាលរោគមហារីកយ៉ាងមានសុវត្ថិភាព ប្រសិទ្ធភាពនិងមានស្រាប់ក្នុងធម្មជាតិ ។ លើស ពីនេះទៀតនោះ វានៅបានជួយប្រព័ន្ធការពារ សរីរាង្គខ្លាំងបពោ្ចៀសបាននូវរោគចម្លងច្រើន ប្រភេទជាអាទិ៍ៈ មេរោគមួយចំនួន ពពួកផ្សិត សត្វល្អិត តេនញ៉ា ព្រូនក្នុងពោះវៀន ។ វាក៏ នៅជួយកាត់បន្ថយសម្ពាធឈាមខ្ពស់ ទប់ទល់ ជំងឺផ្លូវចិត្ដ និងស្មារតីពុំប្រក្រតី ។

ក្រោយការ ចុះផ្សាយព័ត៌មានខាងលើហើយតាមតម្រុយនេះ ទើបដឹងថា ការពិតនៅមានក្រុមហ៊ុនឱសថធំ បំផុតរបស់អាមេរិកមួយ និងការសិក្សាស្រាវ ជ្រាវរបស់បន្ទប់ពិសោធន៍វិទ្យាសាស្ដ្រជាង ២០ លើពិភពលោក បានដឹងរឿងនេះតាំងពីអំឡុង ឆ្នាំ១៩៧០ មកមេ្ល៉ះ ។

សំណាងល្អដែលនៅមាន អ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រម្នាក់រងទទួលនូវការញាំញីផ្លូវ ចិត្ដខ្លាំងពេកទ្រាំពុំបាន ក៏ទម្លាយចេញរឿង និទានអំពី រុក្ខជាតិចម្លែកម្យ៉ាង ប្រាប់ទៅអ្នក មុខអ្នកការ នៃវិស័យសុខាភិបាលអាមេរិក ។ នៅពេលដែលវិទ្យាស្ថានវិទ្យាសាស្ដ្រ សុខាភិបាលអាមេរិកបានឮព័ត៌មាននេះ ពួកគេ ក៏ចាប់ផ្ដើម ជីកកកាយ រកបណ្ដានិកេ្ខបបទ ស្រាវជ្រាវប្រឆាំងរោគមហារីក ទាក់ទងនឹងដើម Graviola (ទៀបបារាំង) ដែលនាំចូលពីតំបន់ ព្រៃត្រូពិច Amazon  របស់បេ្រស៊ីល ។ ឆ្នាំ ១៩៧៦ វិទ្យាស្ថានមហារីករបស់អាមេរិក ចាប់ ដំណើរការស្រាវជ្រាវលើកដំបូងពីប្រភេទរុក្ខ ជាតិនេះ ហើយលទ្ធផលបង្ហាញថា ស្លឹក និង ដើមរបស់ទៀបបារាំងមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការ កម្ចាត់បណ្ដាកោសិកាកាចសាហាវ ។

ប៉ុន្ដែលទ្ធ ផលនេះបានត្រឹមអនុញ្ញាតឱ្យផ្សព្វផ្សាយផ្ទៃក្នុង ប៉ុណ្ណោះ ដោយពុំត្រូវបានប្រកាសផ្សាយជា សាធារណៈទេ ។ ក្រោយមកទៀត ការស្រាវ ជ្រាវនានារបស់បន្ទប់ពិសោធន៍ប្រមាណជាង ២០ ដែលគាំទ្រហិរញ្ញវត្ថុដោយរដ្ឋាភិបាល ក៏ សុទ្ធសឹងបង្ហាញពីលទ្ធផលដូចៗគ្នាគឺ Graviola មានសមត្ថភាពព្យាបាលរោគមហារីក ។

ទោះយ៉ាងនេះក្ដី ក៏នៅពុំមានការពិ សោធន៍សាកល្បងណាមួយបានត្រូវគេយកមក អនុវត្ដលើមនុស្សជាផ្លូវការនាមន្ទីរពេទ្យទេ ។ វាស្ថិតនៅក្នុងសភាពអាថ៌កំបាំងរហូតទល់ពេល ដែលការស្រាវជ្រាវរបស់សកលវិទ្យាល័យ របស់គ្រីស្ទានប្រូតេស្ដង់ កូរ៉េខាងត្បូង ចុះផ្សាយ លើទស្សនាវដ្ដី ្ញៀុរនាល Journal of National Products អះអាងថា មានសារធាតុម្យ៉ាងនៅ ក្នុងទៀបបារាំងអាចកម្ចាត់បណ្ដាកោសិកាមហា រីកពោះវៀនបានលឿនជាង ១០,០០០ដង ប្រៀបនឹងសារធាតុគីមី Adriamycin  (ប្រើសម្រាប់ព្យាបាលបែបគីមី) ទោះទើបរឿង រ៉ាវទាំងអស់ត្រូវផ្ទុះធ្លាយមកក្រៅ ។

របាយ ការណ៍ស្រាវជ្រាវក្រោយៗមកជាច្រើនសុទ្ធតែ បានអះអាងដូចគ្នាដែលក្នុងនោះគឺរបាយការណ៍ ពិសេសមួយមានឈ្មោះថា Beyond        Chemotherapy: New Cancer Killers,  Safe as Mother’s Milk  របស់វិទ្យាស្ថាន វិទ្យាសាស្ដ្រអាមេរិក ប្រកាសជាសាធារណៈអំពី Graviola ដោយចាត់ទុកវាគឺជាឧបករណ៍បដិវត្ដរូបនីយ៍កម្មប្រឆាំងមហារីក ។

តើមាន មនុស្សប៉ុន្មានលាននាក់ដែលបានស្លាប់គួរឱ្យ អាណិតអាសូរគ្រាដែលឧបករណ៍ប្រឆាំងមហា រីកយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពនេះត្រូវបានពួកសេដ្ឋីៗ លាក់កំបាំងប្រយោជន៍រិះរកវិធីបំប្លែងវាឱ្យទៅ ជាឱសថរួចចុះបពា្ជីកម្មសិទ្ធិបញ្ញាដែលអាចនាំ ឱ្យគេក្លាយជាសេដ្ឋីក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែកបាននោះ ។

ពិតជាអមនុស្សធម៌ពេកហើយ ។ ក្នុង របាយការណ៍ដោយឡែកផេ្សងទៀតដែលយើង ខ្ញុំនឹងរៀបចំប្រែសម្រួលជូននោះទើបដឹងថា លុយ ជាច្រើនបានត្រូវចំណាយសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវ បំណងបំប្លែងសារធាតុអាថ៌កំបាំងក្នុង Graviola ឱ្យទៅជាថ្នាំពេទ្យសុទ្ធសឹងបរាជ័យ ព្រោះតែ គ្រប់អន្ដរាគមន៍របស់បចេ្ចកវិទ្យាលើផ្នែកផ្លែ ទៀបបារាំងដើម្បីបំប្លែងវាឱ្យជាឱសថនោះសុទ្ធ សឹងបរាជ័យ ព្រោះវាតែងធ្វើឱ្យសារធាតុអាថ៌ កំបាំងនោះរលាយបាត់សូន្យ ។

ម្យ៉ាងទៀត គ្មាននរណាអនុញ្ញាតឱ្យ ក្រុមហ៊ុនអាចក្លាយជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើរុក្ខជាតិ មានមកពីបុព្វកាលថាជារបស់ខ្លួននោះទេ។ គិត ទៅលុយនិងមនុស្សឬផ្ទុយមកវិញពិតជារឿង ពិបាកនឹងយល់?