មាន៣ក្រុមឯកទេសពីកម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើងក្នុងនោះមាន ក្រុមឯកទេសបរមាណូ ក្រុមយោធានិង ក្រុមពិភាក្សាជាមួយប៉ាគីស្ថាន គឺជាក្រុមសំខាន់នៅក្នុងកម្មវិធីបរមាណូរបស់ទីក្រុងព្យុងយ៉ាង។
តាមរបាយការណ៍របស់មជ្ឈមណ្ឌុលវិទ្យាសស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យាកូរ៉េខាងត្បូងបានឲ្យដឹងថា មានមនុស្សប្រមាណ៦ពាន់នាក់ពាក់ព័ន្ធនិងកម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើង ហើយអ្នកទាំងនោះសុទ្ធតែមនុស្សឆ្នើម។ អ្នកខ្លះទទួលបានការផ្តល់ផ្ទះសម្រាប់រស់នៅក៏ដូចជាប្រាក់បៀវត្សន៍ខ្ពស់។ចំណែកអ្នកខ្លះទៀតទទួលបានមេដាយជាវីរៈបុរសរបស់ជាតិ។
លោកMichael Dadden អ្នកឯកទេសស្តីពីទំនាក់ទំនងរបស់កូរ៉េខាងជើងបានឲ្យដឹងថា«មិនខុសអ្វីពីគម្រោង Manhattan ដើម្បីផលិតគ្រាប់បែកបរមាណូ អ្នកចាំបាច់ត្រូវតែមានក្រុមអ្នកជំនាញមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ដោយមានការគាំទ្រពីកម្លាំងយោធា»។ បុគ្គលដែលគេចាត់ទុកថាជាគ្រឹះនៃកម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើង មាន៣រូបក្នុងនោះមានលោក So sang Guk , Jon Pyong Ho និង O Kuk Ryol។
ក្រុមអ្នកឯកទេសបញ្ជក់ថាៈ ប្រធានកម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើងមានបណ្ឌិត So Sang Guk អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាយុ៧៧ឆ្នាំ។ លោកក៏ធ្លាប់ជាអ្នកបង្រៀនផ្នែករូបវិទ្យានៅសកលវិទ្យាល័យគីមអ៊ីលស៊ុង។ នៅឆ្នាំ១៩៩៨ លោក So Sang Guk ធ្លាប់ទទួលបានមេដាយជា វីរៈបុរសកូរ៉េខាងជើង ពីមេដឹកនាំគីមជុងអ៊ីល ។
កម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើងផ្សារផ្ជាប់ជាមួយកម្លាំងយោធាទើបដំណើរការបានដោយជោគជ័យ។ ស្ថានប័នសំខាន់បំផុតរបស់កូរ៉េខាងជើងគឺយោធា ដែលដើរតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងកម្មវិធីបរមាណូ។
ក្រោយពីនេះកូរ៉េខាងជើងក៏មានក្រុមអ្នកពិភាក្សាស្តីអំពីកម្មវីបរមាណូជាមួយប្រទេសមហាអំណាចបរមាណូដូចជាប៉ាគីស្ថាន ដើម្បីជួយឲ្យកូរ៉េខាងជើងចូលកាន់តែកៀកទៅនឹងបច្ចេកវិទ្យាបរមាណូ ជួយឲ្យកូរ៉េខាងជើងទទួលបានជោគជ័យក្នុងការផលិត។
តាមពិតទៅប្រភពនៃការផលិតអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ របស់កូរ៉េខាងជើង គឺជាឆន្ទៈនយោបាយរបស់មេដឹកនាំផ្តាច់ការកូរ៉េ តាំងពីជំនាន់ឆ្នាំ ៦០ម្លេះ ពោលគឺ សម័យសេនាប្រមុខគឹម អ៊ីលស៊ុង ជីតារបស់គីម ជុងអ៊ុននេះតែម្តង។ យើងត្រូវដឹងថា កូរ៉េបែកចែកជាពីរដល់សព្វថ្ងៃ គឺជាលទ្ធផលនៃសង្រ្គាមត្រជាក់ ដែលប្រឈមមុខគ្នារវាងរបបសេរី ដឹកនាំដោយអាមេរិក និងរបបកុម្មុយនីស្តរបស់សហភាពសូវៀត។
ពួកសូវៀតបានបំពាក់បំប៉ន កូរ៉េខាងជើងច្រើនណាស់ ក្នុងវិស័យនុយក្លេអ៊ែរ គ្រាន់តែថាកាលពីជំនាន់មុន សូវៀត ទាមទារឲ្យរបបព្យុងយ៉ាង សន្យាថាយកវាទៅប្រើប្រាស់ ដើម្បីផលិតថាមពលក្នុងវិស័យស៊ីវីលតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែមហិច្ឆិតា ផលិតអាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់កូរ៉េខាងជើង បានរីកធំបន្តិចម្តងៗ បន្ទាប់ពីសហភាពសូវៀតរលំ។ កូរ៉េខាងជើងលែងមានមេកើយទៀតហើយ ដូច្នេះត្រូវរកវិធីការពារខ្លួន ទប់ទល់ជាមួយអាមេរិក ដែលបានដាក់ពង្រាយកម្លាំង និងអាវុធនៅកូរ៉េខាងត្បូង។ តាំងពីនោះមកហើយ ទើបកូរ៉េខាងជើង ចាប់ផ្តើមធ្វើការចម្រាញ់ធាតុអ៊ុយរ៉ានីញ៉ូម ព្រោះថារ៉ែអ៊ុយរ៉ានីញូមនេះ មាននៅកូរ៉េខាងជើង។
ចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍ផ្នែកនុយក្លេអ៊ែរ ដែលសល់ពីជំនាន់សូវៀត មិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ទាល់តែនៅដើមទសវត្សឆ្នាំ២០០០ មានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប៉ាគីស្ថានដ៏ល្បីម្នាក់ ឈ្មោះ អាប់ឌុល កាឌែរ ខាន់ បានលក់ចំណេះ ហើយព្រមសហការជាមួយកូរ៉េខាងជើង។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនេះ បានលួចបន្លំនាំចូលសម្ភារៈសំខាន់ៗ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍បច្ចេកវិទ្យា នុយក្លេអ៊ែររបស់កូរ៉េខាងជើង ហើយថែមទាំងបានសារភាពទៀតកាលពីឆ្នាំ២០០៤។
ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនអាចសន្និដ្ឋានថា វិស័យនុយក្លេអ៊ែរកូរ៉េខាងជើង មានការរីកចម្រើនដល់កម្រិតណានោះទេ ព្រោះមិនដែលមានការត្រួតពិនិត្យ ពីភ្នាក់ងារអន្តរជាតិ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេ។ កូរ៉េខាងជើង បានបដិសេធមិនឲ្យភ្នាក់ងារ AIEA ចូលទៅពិនិត្យទេ ហើយបានដកខ្លួនចេញពីសន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ទៀត។ ការបាញ់សាកគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរកាលពីថ្ងៃ៦ មករា យើងដឹងថាបានជោគជ័យ តែយើងមិនច្បាស់ថាជាគ្រាប់ប្រភេទអ៊ីដ្រូហ្សែន ដូចដែលកូរ៉េខាងជើង ប្រកាសមែនរឺក៏អត់ទេ។ ហើយបច្ចេកវិទ្យាបាញ់គ្រាប់មីស៊ីល ចេញពីនាវាមុជទឹកបាតសមុទ្រ យើងដឹងថាកាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំទៅ ព្យុងយ៉ាងបានបាញ់សាក តែមិនបានជោគជ័យទេ ព្រោះគេឃើញបំណែកគ្រាប់អណ្តែតក្នុងសមុទ្រ។
គោលដៅរបស់កូរ៉េខាងជើងក្នុងការផលិតបរមាណូគឺដើម្បីការពារជាតិ ហើយនៅពេលដែលបច្ចេកវិទ្យាលបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងឈានដល់គម្រិតកំពូលក្លាយទៅជា មហាអំណាចបរមាណូនោះ ទើបមេដឹកនាំកូរ៉េខាងជើងផ្អាក ដើម្បីអភិវឌ្ឃន៍សេដ្ឋកិច្ចវិញម្តង។
តាមការត្រួតពិនិត្យនៅពេលនេះកម្មវិធីបរមាណូរបស់កូរ៉េខាងជើងបានឈានដល់គម្រិតកំពូលទៅហើយ ដោយកូរ៉េខាងជើងខិតខំពង្រួញតូចដើម្បីបំពាក់លើក្បាលគ្រាប់កាំជ្រួចមីស៊ីល។ ចំណែកមីស៊ីលវិញ កូរ៉េខាងជើងបានសម្រេចគោលដៅដោយពេលនេះមីស៊ីលបានបាញ់ចេញពីនាវាមុជទឹកដោយជោគជ័យ។ អ្វីពិសេសនោះគឺមីស៊ីលនោះផលិតឡើងសម្រាប់បំពាក់ក្បាលគ្រាប់បរមាណូ៕
