ល្ងាចថ្ងៃមួយ ប្រធានកងបានប្រកាសប្រាប់កងចល័តរបស់ខ្ញុំថា ថ្ងៃស្អែកអង្គការឲ្យទៅចាប់ខ្មាំង។ កងចល័តទាំងអស់ក្នុងស្រុកក្រសាំងដែលមានគ្នាជិតមួយពាន់នាក់ជាមួយប្រជាជនសហការណ៍រាប់រយនាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវបានអង្គការចាត់ឱ្យស្វែងរកខ្មាំងដែលបានរត់គេចពីយោធាតំបន់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៦ មកម៉្លេះ។ យោធាម្នាក់ឈ្មោះ ប៉ែន ផន … អានបន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (ត)
ពេលល្ងាចលោកបងគឹម ស៊ននិមន្តត្រឡប់ទៅវត្តវិញ។ ខ្ញុំសង្កេតឃើញពុកម៉ែរបស់ខ្ញុំមានទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនហាក់ដូចជាមានវិបត្តិអ្វីក្នុងចិត្តរបស់ពួកគាត់។ ក្រោយជ័យជម្នះនេះ ការរស់នៅរបស់ប្រជាជនមិនទាន់មានការប្រែប្រួលភ្លាមទេដោយសារអង្គការបញ្ឈប់ការចាយលុយ។តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៩ មក។ដូច្នេះការទិញដូរភាគច្រើនគេយកតម្លៃស្រូវធ្វើជាគោលទៅដូររបស់របរផ្សេងៗ ។ ក្រោយជ័យជម្នះរបស់ខ្មែរក្រហមមក ប្រជាជនតាមទីប្រជុំជននានា។ត្រូវជម្លៀសទៅតាមទីជនបទ។ … អានបន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
យ៉ាងណាចម្ងល់ នៅតែជាចម្ងល់ គ្មានចម្លើយទាល់តែសោះ ធ្វើឱ្យមាណពយើង គិតមិនយល់និងសញ្ជឹងគិតម្ដងហើយម្ដងទៀត តើអ្នកណាលួចថតរូបភាពនេះផ្ញើទៅ ភាវី បានលឿនម៉្លេះ? តើហេតុអ្វីបានជា ភាវី … អានបន្ថែម ប្រលោមលោកប្រចាំថ្ងៃសៅរ៍រឿង ព្រានប្រាក់អន្ទាក់ឧកញ៉ា(តពីថ្ងៃសៅរ៍មុន)
នៅពេលល្ងាចថ្ងៃនោះ សំឡេងមេក្រូចាក់បទចម្រៀងបដិវត្តន៍បន្លឺឡើង។ ចិត្តខ្ញុំចាប់ផ្ដើមពុះកញ្ជ្រោលក៏ប្រញាប់ប្រញាល់យកក្របីទៅចង ហើយក្នុងចិត្តរំភើបចង់ទៅមើលសិល្បៈរបស់គេ។ ទៅដល់ផ្ទះម៉ែដាំស្លរួចជាស្រេច ខ្ញុំ និងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំដែលជាក្មេងៗហូបបាយមុនបងៗនិងពុកម៉ែ។ ខ្ញុំហូបបាយមិនទាន់ឆ្អែតស្រួលបួលផង ក៏ដាក់ចានបាយចុះរត់ទៅមើលគេរៀបចំឆាក រហូតដល់គេសម្ដែងនៅម៉ោង … អានបន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (ត)
វាលវដ្ដសង្សារមហាធំធេង សុទ្ធតែវង្វេងក្នុងភាពអន្ធការ យកចាញ់យកឈ្នះក្នុងអនត្តា មិនគិតអាត្មាកាយមិនមែនកាយ” នេះជាឃ្លាមួយក្នុងសំនៀងរបស់លោកស៊ិន ស៊ីសាមុត តាំងពីសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមមកម៉្លេះ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលបានឆ្លងកាត់សង្គ្រាម និងការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងសង្គមជាតិច្រើនដំណាក់កាលក៏មិនខុសអ្វីពីវាចារបស់អ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងនេះដែរ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែកើតមកឃើញពន្លឺព្រះអាទិត្យបាន … អានបន្ថែម រឿង ខ្សែជីវិតខ្ញុំក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
បងប្រុសទី១របស់ខ្ញុំឈ្មោះលៀង និងមិត្តភក្កិរបស់គាត់ឈ្មោះខា ត្រូវអង្គការចាប់បង្ខំបញ្ជូនឲ្យទៅសមរភូមិមុខ។ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំនិងម្ដាយរបស់ខា នាំគ្នាយំទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់លន់តួសំពះអង្វរប្រធានភូមិថា ” សូមសមមិត្តបងកុំយកកូនខ្ញុំទៅអី វានៅក្មេងណាស់ទុកវាសិនទៅ ខ្ញុំសុំសំពះសមមិត្តបង ” … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុល ពត(តចប់)
* ជំនឿទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណី: ជំនឿវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរដែលមានតាំងពីយូរណាស់មកហើយ ត្រូវលុបបំបាត់ចោលទាំងស្រុង។ ការប្រណិប័តន៍សាសនា ពិធីបុណ្យ ការរៀបការការច្រៀងរាំកម្សាន្តត្រូវចាត់ទុកជាវប្បធម៌ចាស់គំរិល ពាលាអាវ៉ាសែអន់ថយ ប្រតិកិរិយា … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុលពត(ត)
* កងមនុស្សចាស់ : កងមនុស្សចាស់មានពីរប្រភេទ គឺមនុស្សវ័យកណ្ដាលដែលមានអាយុប្រហាក់ប្រហែល ៤៥ ឆ្នាំចុះក្រោម និងមួយប្រភេទទៀតគឺមនុស្សដែលមានវ័យលើសពីនេះរហូតដល់ចាស់ជរា។ មុខព្រួញការងាររបស់ក្រុមមនុស្សវ័យកណ្ដាល គឺការងារបង្កបង្កើនផលក្នុងសហករណ៍។ … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុលពត (ត)
តរុណី បានចាកចេញទៅផុត ប៉ុន្តែបានបន្សល់ទុកនៅស្នាមញញឹមជាប់នឹងកែវភ្នែករបស់វិសាល។ វិសាលតាមសម្លឹងមើលប្អូនស្រីជាទួតមួយរហូតរថយន្តរបស់នាងចាកផុតពីកន្ទុយភ្នែក ។ អារម្មណ៍ដែលកំពុងស្មុគស្មាញនិងការនិរាសព្រាត់ប្រាស់ស្នេហ៍វ័យដំបូងរបស់គេ ធ្វើឲ្យវិសាល ហាក់ទទួលបានអារម្មណ៍ធូរស្រាលខ្លះៗ តាមរយៈការផ្ដល់ភាពញញឹមរបស់វតី។ ថ្វីបើរូបគេបានជួបវតី … អានបន្ថែម ប្រលោមលោកប្រចាំថ្ងៃសៅរ៍រឿង ព្រានប្រាក់អន្ទាក់ឧកញ៉ា(តពីថ្ងៃសៅរ៍មុន)
* កងកុមារ : អង្គការបានបែងចែកកម្លាំងពលកម្មទៅតាមវ័យមនុស្ស។ កងចល័តកុមារ គឺមានអាយុប្រហាក់ប្រហែល១៣ ឆ្នាំចុះក្រោម។ ខ្ញុំព្រមទាំងកុមារទាំងអស់បានរៀនអក្សរនៅសាលារៀនបឋមសិក្សាស្វាយ អម្ភា ដែលមានទីតាំងនៅខាងកើតជាប់ភូមិបឹង។ … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុលពត(ត)
* ការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិដាក់រួម នៅកណ្ដាលវាលខាងលិចភូមិមានរោងដោលមួយដែលតុបតែងលម្អដោយស្លឹកដូង ស្លឹកជ្រៃក្រឹមនិងមានមីក្រូមួយគ្រឿងបានចងភ្ជាប់នឹងឬស្សីមួយដើមលើកខ្ពស់ផុតពីរោង។ ទីនេះហើយដែលប្រធានក្រុមបានប្រាប់ប្រជាជនកាលពីល្ងាចមិញឲ្យទៅចូលរួមប្រជុំស្ដាប់អង្គការថ្នាក់លើ។ទាំងប្រជាជនចាស់ ទាំងប្រជាជនថ្មីត្រៀបត្រាស្ដាប់មតិយោបល់របស់អង្គការ។ ខ្ញុំបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញមុនអង្គប្រជុំបានបញ្ចប់ដើម្បីដាំបាយ។ វេលាថ្ងៃជិតត្រង់ ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានមកដល់ផ្ទះ។ ពេលហូបបាយរួចពួកគាត់ស្ងៀមស្ងាត់មិនមាត់មិនកដូចពេលមុនៗសោះ។ … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុលពត)
* ជ័យជម្នះ ១៧ មេសា សម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យឬ សម័យប៉ុលពត បានក្តោបក្តាប់អំណាចនយោបាយនៅថ្ងៃទី ១៧ ខែមេសាឆ្នាំ ១៩៧៥ … អានបន្ថែម រឿង ភូមិខ្ញុំក្នុងសម័យប៉ុលពត